In 1966 maakte Neil Young zijn debuut met Buffalo Springfield. Sindsdien heeft hij meer dan 50 jaar muziek gemaakt. In verschillende bands en met een ongekende diversiteit aan stijlen. Doorgaans echt goed en heel vaak geniaal. Helaas heel soms ook niet om aan te horen. Dat kan ook moeilijk anders na meer dan 50 platen.
Ondertussen is wel duidelijk dat Neil kan bijgezet worden in het rijtje van absolute rockgoden: als songwriter, als accoustisch én electrisch gitaarspeler, als activist, als solo artiest, als opperhoofd van The Crazy Horse en als lid van Buffalo Springfield én van CSNY.
Veel meer platen dan The Beatles, diverser dan The Stones, relevanter dan Clapton en alleszins minder rap opgebrand dan Jimi…
In een aantal lijstjes helpen we je op weg doorheen Neils discographie. 3 keer 5 songs verspreid over zijn ganse carrière. Al ligt het zwaartepunt duidelijk in de jaren 70. Omdat die periode een creatief hoogtepunt was maar ongetwijfeld ook omdat we zijn recentere werk zelf nog niet voldoende doorploegd hebben.
De 3 x 5 songs zijn bewust uit 15 verschillende albums gekozen. Zo heb je meteen een opstapje naar 15 monumenten uit de rockgeschiedenis. Klaar voor een deep dive?
Deel 1: Neil Young voor beginners
5 nummers met een heel lage instapdrempel. Stuk voor stuk klassiekes die in ons collectieve geheugen zitten. Geef ze een een paar aandachtige luisterbeurten en ontdek de extra’s: de virtuositeit van het gitaarspel, de sterke teksten en de immer zorgvuldig opgebouwde sfeer van elk nummer.
1. Rockin’ in the Free World (Freedom, 1989)
Rockin’ in the Free World zit sinds 1989 in het collectieve geheugen. Een instapnummertje dus. Neil was 45 toen hij deze ‘sarcastische hymne voor de Westerse wereld’ schreef. Lees onze eerdere blogpost om de gelaagdheid van elke strofe te begrijpen. Maar voel vooral de energie die vrijkomt als Neil zich eens goed kwaad maakt. Met de plaat Freedom kreeg Neil, voor het eerst in de ‘80s, terug aansluiting met het grote publiek.
2. Heart of Gold (Harvest, 1972)
Slechts één keer haalde Neil een nummer 1 hit. Heart of Gold kwam uit in 1972 toen het publiek, na de split van Crosby, Stills, Nash & Young, wachtte op nog meer Country Folk. De eenvoudige song is een echte kampvuur klassieker en een must learn voor elke beginnende gitarist. Net door die eenvoud valt het nummer misschien een beetje uit de toon op Harvest. Die plaat, Neil’s Magnus Opus, staat voor de rest vol met breed gearrangeerde, complexe en introspectieve nummers. Beiden zijn het ontdekken waard.
3. Down by the River (Everybody knows this is Nowhere, 1969)
1969 is het jaar van de gitaargoden: Eric Clapton, Jimi Page, Santana en uiteraard Jimi Hendrix. Neil Young is op dat moment niets meer dan de ‘ex second lead gitar player’ van het ondertussen uit elkaar gespatte Buffalo Springfield. Zijn tweede solo plaat Everybody Knows this is Nowhere toont waarom ook hij in het rijtje van gitaargoden thuishoort en definieert nijdig zijn signature sound. In de murder ballad Down by the River raakt Neil in een soort twee akkoorden trance en maakt hij zijn eigen ‘Hey Joe’: Het nummer heeft dezelfde akkoorden als Hey Joe van Jimi Hendrix en heeft een gelijkwaardige intensiteit, maar met minder franje en klinkt zo mogelijk nog donkerder. De ruimte die Neil tijdens de solo’s geeft aan de subtiele rhytm guitar van Danny Whitten is geniaal, fascinerend en zelden geëvenaard.
4. Harvest Moon (Harvest Moon, 1992)
20 jaar na Harvest, en 18 studioplaten later brengt Neil Young het vervolg op Harvest uit. Op Harvest Moon toont hij zich terug de specialist van de Wooden Music. Met de subtiele slide guitar van Ben Keith op de voorgrond maakt hij een plaat vol gevoelige liefdesliedjes. Young bevindt zich als 47-jarige middenin het MTV tijdperk en maakt voor de romantische titelsong zowaar een videoclip. De clip is compleet over-the-top maar daardoor net een mooi tijdsbeeld van de MTV video jaren.
5. Like a Hurricane (American Stars ’n Bars, 1977)
American Stars ’n Bars is een rare plaat. De A-kant klinkt als het huisorkest van een groezelige countryjoint ergens langs een interstate in North Carolina. Op de B-kant staan 4 songs die eigenlijk niks met elkaar te maken hebben maar allemaal op zijn minst intrigeren. Like a Hurricane springt er wel meteen bovenuit en is een echte Neil Young klassieker. De versie op de plaat is het resultaat van urenlange nachtelijke jamsessies die aan elkaar gemonteerde werden. Als luisteraar stap je, als het ware, een repetitiehok binnen en zie je Neil Young bezig op zijn Ol’ Black Gibson les Paul, omringd door de trouwe krijgers van Crazy Horse die perfect weten hoe ze hun opperhoofd tot de de puurste solo’s kunnen brengen.
Volgende week nog 5 nummers: Neil Young voor Fans.
Check de volledige lijst op Spotify
birchlogburning.wordpress.com 