Net zoals vorig jaar: een paar snapshots van onze muzikale zoektocht van het afgelopen jaar verpakt als een nieuwjaarswens voor het volgende. 5 nummers die in 2019 bij ons meer dan eens op ‘endless repeat ‘ stonden. Sommige wat obscuur, andere al lang gekend maar nog nooit echt goed beluisterd of de context echt doorgrond. Geniet ervan. Music is the answer!
Check de nummers en die van vorig jaar op de Spotify playlist: ‘birchlogburning: Verborgen pareltjes’
Sister Brother – F.J. McMahon
LP: Spirit of the Golden Juice, 1969
Spirit of the Golden Juice is de eerste en enige plaat van Vietnam veteraan en California folker F.J. McMahon. Released in 1969 op het piepkleine LA label Accent op amper 5.000 exemplaren. Muzikaal een meesterwerkje maar de plaat kwam qua timing 5 jaar te laat. In 1969 moest muziek gesofistikeerd zijn, met complexe harmonieën, stereo effecten, overdubs en tape loops. Er was geen plaats meer voor Dylan-achtige folkies.
Sister Brother is opgenomen op 4 sporen en klinkt ook zo. Stem, drums, rhytm- en leadguitar, puur en onversneden samen gebracht. Heel eenvoudig en heel coherent. De tekst roept op om mee te bouwen aan een nieuwe en betere samenleving. Mc Mahon schreef de song na zijn tour of duty in Vietnam. Hij was heel geëngageerd in de anti-war movement.
4 + 20 – Stephen Stills
LP: Déja Vu – Crosby, Stills, Nash & Young,
Subtiel, kwetsbaar en ingetogen. Het zijn niet meteen termen die je met het rock&roll personage Stephen Stills associeert.
Stills schreef de song in 1969. Zijn relatie met folkzangeres Judy Collins (van Suite Judy Blue Eyes) is dan net afgelopen. Artistiek zit Stills op een absoluut hoogtepunt maar de donkere, explosieve kant van zijn persoonlijkheid neemt het meer en meer over. Het is het begin van een heel turbulente periode.
De donkere bluesy sfeer wordt gecreëerd door een open D tuning (DADDAD) met een D drone als basso continuo doorheen het volledige numer. Stills zang en gitaar werden in één track opgenomen om later de stemmen van Crosby en Nash toe te voegen. Die vonden de originele, naakte versie dermate goed dat ze zonder aanpassingen op de plaat terecht gekomen is.
Tip: luister naar Cost of Freedom, het laatste nummer van de plaat Four Way Street en laat je betoveren door de fluwelen stemmen.
One more cup of coffee – Bob Dylan
LP: Desire, 1975
In 1974 bezoekt Dylan een Gypsy festival in Saintes-Marie-de-la-Mère in de Provence. De sfeer, mensen en muziek tijdens dat bezoek maken grote indruk. In One More Cup of Coffee combineert Dylan die setting met een drang om alles achter te laten en nieuwe onbekende oorden op te zoeken. Het zal het thema worden van de ganse plaat Desire en de daarop volgende concert tournée The Rolling Thunder Revue.
De exotische viool van Scarlet Rivera, de haast oosters aandoende frasering van Dylan tijdens de strofes, de percussie met de vingercymbalen en de zwevende backings van Emylou Harris tijdens het refrein maken het song tot een meesterwerk.
TIP: Bekijk de Rolling Thunder Revue documentaire van Martin Scorcese op Netflix en laat je meeslepen door de sfeer van de tournée en de genialiteit en charisma van Bob Dylan.
La Grange – ZZ Top
LP: Tres Hombres, 1973
ZZ Top? Nee! Toch niet die bebaarde karikaturen met hun playmates en gepimpte wagens uit het MTV tijdperk? Toch wel. Maar dan 10 jaar vroeger.
Voor blanke gitaristen uit het Amerikaans Zuiden was het lang not done om blues te spelen. Ze hadden het succes van Clapton en Hendrix nodig om hun blanke country roots los te laten en aan de slag te gaan met lokale zwarte deltablues. Luister wat er gebeurt als drie blanke Texanen zich laten inspireren door de boogie tunes van John Lee Hooker.
How, How, How, How…
TIP: Bekijk de documentaire ‘ZZ Top, that Little Ol’ Band from Texas’ en ontdek waarom Bill Gibbons op de 32ste plaats staat van de 100 beste gitaristen ooit.
Free Bird – LynyrdSkynyrd
LP: LynyrdSkynyrd, 1973
Wat gebeurt er wanneer 5 swamp boys uit het Zuiden van Florida zich maandenlang met hun instrumenten opsluiten in een schuurtje middenin The Everglades? Dan komt deze power balad tot stand. Bijna 10 minuten Southern Rock op zijn best. Recht toe, recht aan, niet te gesofisticeerd, maar met een scheurende gitaarsolo die geheel terecht op de 3de spot van Guitar Worlds’ 100 greatest guitar solo’s staat.
Geniet ervan en een gelukkig nieuwjaar!
birchlogburning.wordpress.com 